Baby's, baby's en nog meer baby's!
Door: Susanne Geerts
Blijf op de hoogte en volg Susanne
20 April 2014 | Ghana, Duayaw Nkwanta
De afgelopen twee weken heb ik op de afdeling Maternity gestaan. Dat betekende baby’s, baby’s en nog meer baby’s. De eerste week stond ik alleen en de tweede met Bertine.
De delivery room bestaat uit drie behandeltafels naast elkaar met een schotje ertussen. Iedereen kan in en uit lopen en dus meegenieten van alles wat er binnen die kamer afspeelt.
De eerste dag op de afdeling stond ik gelijk al met m’n mond wagenwijd open. Er was een bevalling gaande en ik mocht wel meekijken. Een meisje van 17 was aan het bevallen, maar het lukte het meisje niet om hard te persen. De zusters begonnen vervolgens op haar in te slaan en te schreeuwen dat ze harder moest persen. In haar gezicht, op haar armen en benen.. en niet zo zachtjes ook. Na te hebben ingeknipt, wee opwekkers te hebben gegeven en nog meer slaag kwam het kindje er uit.. Overleden.. Een prematuur kindje wat in de buik al was overleden. Iedereen was er van op de hoogte, behalve ik. Ik moest een doos pakken, waar ze het kindje in deden. Bij de moeder was er geen emotie te vinden. Bij geen van de moeders trouwens als er een kindje geboren wordt. De meesten kijken er niet eens na. Wanneer het kindje naar de moeder toe mag, wordt het ook bij de voeten neergelegd.
Daarnaast mocht ik meekijken met een keizersnede. Deze vrouw ging voor keizersnede omdat ze gesteriliseerd wilde worden na zes kinderen. De vrouw had al flinke weeën en op de operatietafel nog voor ze een ruggenprik kreeg floepte het kind er dan ook met een gang uit. De sterilisatie werd hem nu niet, maar het meisje was gelukkig gezond.
Natuurlijke bevallingen op de behandeltafel en keizersnedes waren er dagelijks.. maar een bevalling op de po had ik nog niet gezien. Niet helemaal de bedoeling geloof ik, want de hoofdzuster vloog er naar toe, ving het kind op en gaf de patiënt nog een flinke tik na.
In Ghana komen ook veel vrouwen voor een abortus. Dit is alleen verboden, dus worden deze meisjes weer weggestuurd. Vervolgens nemen ze dan pillen in of iets dergelijks waardoor het kindje alsnog dood gaat en waardoor ze alsnog het kindje moeten weghalen.
Ook zijn er vrouwen bij die de bevalling proberen tegen te gaan. Zo was er een vrouw die niet wilde persen (ook zij werd geslagen). Als je het drie tot vijf uur uitstelt kan het kindje ook doodgaan. Pech voor haar kwam het kindje gezond ter wereld.
Ik kan wel zeggen dat ik van sommige dingen erg geschrokken ben, maar daarnaast heb ik ook heel veel moois gezien en meegemaakt. Het blijft toch heel erg bijzonder als er zo’n klein frummeltje geboren wordt, het vast te houden en te wassen. Ik heb al aangeboden gekregen om een tweeling mee naar huis te nemen. Dus pa en ma! Zet de wiegjes maar klaar
Naast bevallingen heb ik ook wat meer van Ghana kunnen proeven. Er werkt een hele lieve vrouw die bijna elke dag typisch Ghanees eten meebracht. Ik kan je zeggen.. met de hand eten is zo makkelijk nog niet.. De tweede week hebben Bertine en ik haar een stroopwafel laten proeven wat in goede aarde viel! Leuk om zo iets van elkaars cultuur te kunnen ervaren. Ook heeft ze ons een kijkje laten nemen in de creche. Wat een boel kinderen en wat een lawaai!
Trouwens, bij sommige meisjes, vers van de pers worden gelijk al oorbelletjes doorgeprikt.
Volgende week zijn de kindjes wat groter, want dan sta ik op de kinderafdeling.
Liefs, Suus
De delivery room bestaat uit drie behandeltafels naast elkaar met een schotje ertussen. Iedereen kan in en uit lopen en dus meegenieten van alles wat er binnen die kamer afspeelt.
De eerste dag op de afdeling stond ik gelijk al met m’n mond wagenwijd open. Er was een bevalling gaande en ik mocht wel meekijken. Een meisje van 17 was aan het bevallen, maar het lukte het meisje niet om hard te persen. De zusters begonnen vervolgens op haar in te slaan en te schreeuwen dat ze harder moest persen. In haar gezicht, op haar armen en benen.. en niet zo zachtjes ook. Na te hebben ingeknipt, wee opwekkers te hebben gegeven en nog meer slaag kwam het kindje er uit.. Overleden.. Een prematuur kindje wat in de buik al was overleden. Iedereen was er van op de hoogte, behalve ik. Ik moest een doos pakken, waar ze het kindje in deden. Bij de moeder was er geen emotie te vinden. Bij geen van de moeders trouwens als er een kindje geboren wordt. De meesten kijken er niet eens na. Wanneer het kindje naar de moeder toe mag, wordt het ook bij de voeten neergelegd.
Daarnaast mocht ik meekijken met een keizersnede. Deze vrouw ging voor keizersnede omdat ze gesteriliseerd wilde worden na zes kinderen. De vrouw had al flinke weeën en op de operatietafel nog voor ze een ruggenprik kreeg floepte het kind er dan ook met een gang uit. De sterilisatie werd hem nu niet, maar het meisje was gelukkig gezond.
Natuurlijke bevallingen op de behandeltafel en keizersnedes waren er dagelijks.. maar een bevalling op de po had ik nog niet gezien. Niet helemaal de bedoeling geloof ik, want de hoofdzuster vloog er naar toe, ving het kind op en gaf de patiënt nog een flinke tik na.
In Ghana komen ook veel vrouwen voor een abortus. Dit is alleen verboden, dus worden deze meisjes weer weggestuurd. Vervolgens nemen ze dan pillen in of iets dergelijks waardoor het kindje alsnog dood gaat en waardoor ze alsnog het kindje moeten weghalen.
Ook zijn er vrouwen bij die de bevalling proberen tegen te gaan. Zo was er een vrouw die niet wilde persen (ook zij werd geslagen). Als je het drie tot vijf uur uitstelt kan het kindje ook doodgaan. Pech voor haar kwam het kindje gezond ter wereld.
Ik kan wel zeggen dat ik van sommige dingen erg geschrokken ben, maar daarnaast heb ik ook heel veel moois gezien en meegemaakt. Het blijft toch heel erg bijzonder als er zo’n klein frummeltje geboren wordt, het vast te houden en te wassen. Ik heb al aangeboden gekregen om een tweeling mee naar huis te nemen. Dus pa en ma! Zet de wiegjes maar klaar
Naast bevallingen heb ik ook wat meer van Ghana kunnen proeven. Er werkt een hele lieve vrouw die bijna elke dag typisch Ghanees eten meebracht. Ik kan je zeggen.. met de hand eten is zo makkelijk nog niet.. De tweede week hebben Bertine en ik haar een stroopwafel laten proeven wat in goede aarde viel! Leuk om zo iets van elkaars cultuur te kunnen ervaren. Ook heeft ze ons een kijkje laten nemen in de creche. Wat een boel kinderen en wat een lawaai!
Trouwens, bij sommige meisjes, vers van de pers worden gelijk al oorbelletjes doorgeprikt.
Volgende week zijn de kindjes wat groter, want dan sta ik op de kinderafdeling.
Liefs, Suus
-
20 April 2014 - 13:58
Danielle Ten Hoeve:
Wow, da's totaal een andere wereld!
En je gaat van afschuw naar genieten...wat een emotionele roller coaster...Sterkte!
Ik wens je nog een goeie tijd, en het zal verrassend zijn als je met een tweeling thuiskomt, haha.
Danielle -
20 April 2014 - 14:10
Martijn:
Hey Suus,
Heftig hoor om dat allemaal mee te maken. Wel knap dat je het zo goed volhoudt.
Het staat je goed trouwens zo'n kleintje in je armen:) neem er maar een paar mee ;)
Dikke kus -
20 April 2014 - 16:23
Hilly En Willem:
hoi Susanne,
Mooi verhaal, je maakt heel wat mee.
straks maar een keer bij mij komen kijken op de afdeling verloskunde, leuk.
Groetjes, Hilly -
20 April 2014 - 16:23
Hilly En Willem:
hoi Susanne,
Mooi verhaal, je maakt heel wat mee.
straks maar een keer bij mij komen kijken op de afdeling verloskunde, leuk.
Groetjes, Hilly -
20 April 2014 - 16:24
Hilly En Willem:
Oeps twee keer -
20 April 2014 - 22:35
Pa:
Hoi Suusje
Mooi verhaal, maar wel heftig wat die vrouwen meemaken, neem ze maar mee Hilly en Willem kunnen er ook wel een paar hebben ruimte genoeg doe maar meisjes heeft Nander en Eelco ook een paar zusjes ha ha .
geniet verder van je stage en de groeten aan Jacolien en Bettine
en jij een dikke xxx -
21 April 2014 - 09:30
Willy Nijmeijer-Donker:
Dag Susanne,
Wat leuk om je verhalen en belevenissen te lezen! Wat doe je een ervaring op in het land wat betreft de gezondheidszorg zo enorm ver verwijderd is van Nederland.
Ik wil je ook sterkte en wijsheid toewensen want ik weet zeker dat er bepaalde situaties en gebeurtenissen zijn waar je moeite mee zal hebben. Graag hoor ik je verhalen en zie ik foto's van je onvergetelijke tijd in Ghana.
Hartelijke groet, ook namens Gert,
Willy Nijmeijer. -
25 April 2014 - 18:56
Daphne:
Je maakt wat mee zo zeg. Echt unieke ervaring. Goed bezig! X -
30 April 2014 - 09:12
Martijn En Annie:
Hoi Susanne als wij zo jou ervaringen lezen kunnen wij ons voorstellen dat je toch wel heel veel te verwerken krijgt en een hele ervaring rijker wij hebben het hier nog niet zo slecht lijkt me het ga je verder goed krijg de hartelijke groeten uit Alteveer Martijn en Annie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
